Ok

En poursuivant votre navigation sur ce site, vous acceptez l'utilisation de cookies. Ces derniers assurent le bon fonctionnement de nos services. En savoir plus.

Saint Boniface

Le bienheureux cardinal Schuster cite cette hymne « due à la plume du bienheureux Raban Maur », abbé de Fulda puis évêque de Mayence (780-856), qui fonda des paroisses et diverses institutions dans les contrées évangélisées peu auparavant par saint Boniface (mort martyr en 755).

Præsulis exultans celebret Germania laudes,
Et Bonifatii opus Martyris almificum.
Ordinat hunc Roma, mittit Britannia mater,
Doctorem populis et decus Ecclesiæ.

Avec joie, l’Allemagne célèbre les louanges de son évêque,
Et l’œuvre admirable du saint martyr Boniface.
Rome l’ordonne, sa mère patrie la Grande-Bretagne
L’envoie comme le docteur des peuples et l’honneur de l’Église.

Pontificem summum, signorum fulmine clarum,
Eloquio nitidum, moribus egregium.
Quem Francus Frisoque simul Saxoque ministrum
Æternæ vitæ prædicat esse sibi.

Pontife glorieux, illustre par l’éclat de ses miracles,
D’une éloquence rare, de mœurs incomparables.
Le Franc, comme le Frison ou le Saxon, le revendiquent
Pour leur avoir communiqué la vie éternelle.

Quod terra moritur frumentum, plurima confert
Semina, fructumque multiplicare studet.
Sicque Sacerdotis Domini lætissima crescit
Paucis ex granis multiplicanda seges.

Le froment, mourant à la terre, donne beaucoup de graines,
Et son fruit aime à se multiplier.
C’est ainsi qu’une moisson abondante germe
Dans la joie et la gloire de quelques grains semés par le Prêtre du Seigneur.

Gloria summa Patri, compar sit gloria Nato ;
Laus et in æternum, Spiritus alme, Tibi. Amen.

Gloire suprême soit au Père, et gloire égale au Fils,
Et à vous, Saint-Esprit, louange éternelle. Ainsi soit-il.

Il semble que cette hymne soit un résumé de celle que composa Raban Maur… en 14 strophes :

 

Inclyta sanctorum cum gloria crescit ubique,
Et meritum splendor fulget in orbe soli.
Asia magnificat lacobum, Ausonia quoque Petrum
Johannemque Ephesus, Africa Cyprianum.

Non minus exaltans celebrat Germania laudes
Et Bonifacii opus martyris almificum.
Ordinat hunc Roma, mittitque Britannia mater
Doctorem populis hoc decus Ecclesiae.

Pontificem summum, signorum fulmine clarum,
Eloquio nitidum, moribus egregium,
Tanta prophetalis quem gratia fulcit honoris,
Ventura ut multa retuleritque nova.

Quem Francos Fresoque simul Saxoque ministrum
Aeternae vitae praedicat esse sibi,
Quamquam Fresonum gens, moribus effera semper,
Martyris ergo manus sanguine polluerit.

Praedixit Christi sed vox verissima, quod nunc
Cernitur impletum pluribus esse locis:
Quod terra moritur, frumentum plurima confert
Semina fructumque multiplicare studet.

Sicque sacerdotis Domini laetissima crescit
Paucis ex granis glorificanda seges.
Mortuus, ecce, modo viveusque, solebat ut ante,
Lucratur Christo agmina multivaga.

Signa movent populos, cernent magnalia caeci,
Surdorumque sonus auribus ipse tonat,
Morborum fugiunt labes, furor impius atri
Daemonis absistit martyris ex precibus.

Sicque suum famulum Christus ditavit honore
Ut regnet caelo imperet atque solo.
Multorum aeternas Dominus dat crescere laudes,
Quos fidei meritum fecerat esse sacros.

Sed merito Ecclesiae laudantur in orbe magistri,
Quos opus et verbum praeparat atque fides.
Ergo vir iste Dei spernens mundana reliquit
Pro Christo cuncta, qui meliora daret.

Centuplicemque metens fructum hic accipit amplum,
Insuper aeternam possidet et requiem.
Dignus laude quidem est vitam sine crimine ducens,
Qui aevi sic metas clauserat et numeros.

Accola jam Domini saevum jam vicerat hostem,
Cum Christo regnat accola nunc Domini.
Gaudia magna Dei jam intravit laetus et ille
Invitat nos ad gaudia magna Dei.

Sanguine nempe suo requiem sibi comparat almum,
Impetrat hanc nobis sanguine nempe suo.
Martyrio decorat quidquid Germania nutrit,
Et proprio subolem martyrio decorat.

O patria, o populus, tanto ditata patrone,
Per quem vita venit, o patria, o populus !
Dignaque quae fueras, o ter quaterque beata,
Praesule hocque regi dignaque quae fueras.

Gloria digna Deo, talem qui illum dedit esse,
Quique dedit nobis gloria magna Deo.
Gloria magna Deo semper per saecula cuncta,
Dicamus omnes : gloria magna Deo.

Les commentaires sont fermés.